معنی خرگاه نشین - جستجوی لغت در جدول جو

خرگاه نشین

لغت نامه دهخدا

غریب، بی خانمان، گدا

(دَ زَ دَ / دِ)

درگاه نشیننده. نشینندۀ درگاه. روزبان. (صحاح الفرس). ملازم در خانه. ملازم آستان. آنکه ملازم درگاه باشد:
خسروا حافظ درگاه نشین فاتحه خواند
وز زبان تو تمنای دعائی دارد.
حافظ

لغت نامه دهخدا

درگه نشین

(دِغَ دَ / دِ)

درگه نشیننده. نشینندۀ درگاه. مقیم حضرت. ساکن در خانه:
که درگه نشینان شه را تمام
کفایت شد آن نزل در صبح و شام.
نظامی

لغت نامه دهخدا

گاه نشین

تخت نشین. مسندنشین

لغت نامه دهخدا

راه نشین

آنکه در کنار راه نشیند، گدای سر راه، بی خانمان، غریب یا حکیم راه نشین. یا حکیم راه نشین متطببی که در کنار خیابانها مینشست و مردم را با دادن بعض حبوب مداوا میکرد

فرهنگ لغت هوشیار

راه نشین

((نِ))

گدای سر راه، غریب، بی کس، ره نشین

فرهنگ فارسی معین

معنی خرگاه نشین - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما